Zeh geeft in deze roman een beeld van een toekomst waaruit alle ziekten verwijderd zijn, maar daarmee echter ook de vrijheid van de mens. Het verhaal komt nogal traag en verwarrend op gang, en is eigenlijk nooit echt meeslepend. Maar het roept wel veel vragen op die het lezen ervan geen lichte bezigheid maken. Je wordt verplicht stil te staan bij zaken als: wanneer is een mens echt vrij? is het lichaam belangrijker dan de geest? kan je je schuldig voelen aan zaken waar je als individu niets aan kan doen, of heb je toch de plicht te proberen iets te doen?
En ook het einde zelf zet aan tot denken.
Kortom, een aanrader.
